Każda nawykowa czynność człowieka wywoływana jest przez zapisany w mózgu program powodujący automatyzm czynności.
Tradycyjne metody rzucania palenia nie umożliwiają usunięcia takiego programu, dlatego zawsze może zdarzyć się nawrót do nałogu.

ELEKTROPUNKTURA ucha może skasować program odpowiedzialny za palenie. Po 1-2 zabiegach zanika chęć palenia.

UWAGA !
Przed zabiegiem przynajmniej 12 godzin nie palić papierosów, ani nie stosować żadnych substancji zawierających nikotynę !

Medycyna ludowa już ponad dwa tysiące lat temu (Wschód, Egipt, Persja) wykorzystywała niektóre sfery ucha zewnętrznego do leczenia rwy kulszowej.

Pierwsze pisemne doniesienia na temat punktów małżowiny usznej spotykamy w najstarszym zachowanym dziele chińskim o akupunkturze wydanym w IV stuleciu przed Chr. „Huangdi Nei Jing” (Kanon Medycyny). Podano tam informację, że ucho jest miejscem, w którym spotykają się wszystkie kanały energetyczne ustroju ludzkiego. Fakt ten został wykorzystany przez dawnych lekarzy chińskich, którzy nakłuwali małżowinę uszną dla celów leczniczych. Metoda ta była jednak rzadziej stosowana niż klasyczna akupunktura ciała i po pewnym czasie została zapomniana. Należy tu dodać, iż niezależnie od Chińczyków, także lekarze europejscy próbowali leczyć drażnieniem punktów w obrębie małżowiny usznej.

W medycynie europejskiej pierwsze doniesienia o działaniu na punkty ucha w celach leczniczych pochodzą od Hipokratesa (IV wiek przed Chr.), który wiedzę na ten temat zaczerpnął z medycyny starożytnego Egiptu. Poza tym można tu wymienić następujące osoby: portugalski lekarz Zacutus Lusitanus (XVII stulecie) zalecał przyżeganie małżowiny usznej w nerwobólu kulszowym, włoski lekarz Valsalva w roku 1717 podał opis sfer w obrębie małżowiny usznej, którą radził nakłuwać w bólach zębów. Natomiast medycyna ludowa w krajach Środkowego Wschodu, we Francji i we Włoszech od wielu dziesięcioleci zalecała przyżeganie górnej części małżowiny usznej w nerwobólach kulszowych. W krajach arabskich marabuci (uzdrowiciele) zwalczali ból zakładając na ucho w określonym punkcie miedziane kolczyki. Opierając się na powyższych obserwacjach francuski lekarz z Lyonu Paul Nogier w latach 1951-1956 po dokonaniu szczegółowych badań opracował odrębną metodę leczenia nakłuwaniem małżowiny usznej tzw. „aurikuloterapię”, która została zaakceptowana przez akupunkturzystów z Francji oraz z innych krajów europejskich.

Do dalszego rozwoju aurikuloterapii przyczynili się przede wszystkim tacy uczeni jak: Günther Lange (Niemcy) oraz Georg König i Ingrid Wancura
w Austrii; L. Rozenfeld, Wogralik, J. Bałłaban w Rosji oraz Foma Portnow (Łotwa) i inni. Badania Nogiera spowodowały także odrodzenie się aurikuloterapii w Chinach, gdzie w oparciu o najnowsze zdobycze elektrofizjologii, doprowadzono do rozwoju tej dziedziny terapii. Według Nogiera małżowina uszna przypomina ludzki płód we wnętrzu macicy ułożony głową w dół a kończynami dolnymi do góry. Na tej podstawie Nogier opracował mapę pól odpowiadającą poszczególnym narządom lub częściom ciała na małżowinie usznej. Na płatku ucha swoją prezentację ma np. głowa (punkty oddziałujące na narządy zmysłów: wzrok, słuch, jama ustna, gardło, nos oraz ośrodkowy układ nerwowy, szczególnie naczynia mózgu). W jamie muszli znajduje się pole, na które rzutują narządy klatki piersiowej: serce, płuca i tchawica. W górnej części muszli zwanej łódką leżą punkty oddziaływujące na układ pokarmowy i moczowy. W dole trójkątnym ograniczonym górnym i dolnym ramieniem grobelki znajdują się punkty jamy miednicy. Punkty leżące na grobelce, na jej ramieniu dolnym i górnym oraz na czółenku odnoszą się głównie do tułowia i kończyn. Punkty stosowane w prezentowanej tutaj metodzie oduczana palenia opracował P. Nogier. Wykorzystano 9 punktów, do stymulacji których stosowano igły (4 srebrne, jedną żelazną oraz 4 złote). Po latach prof. F. Portnow opracował urządzenie elektroniczne do stymulacji tych punktów, stosując odpowiednie prądy dodatnie, naprzemienne z ujemnymi.